Noud Cornelissen, altijd uniek gebleven

Vrijdag 21 augustus 2015: Mijn meest markante studievriend is Noud Cornelissen met wie ik gisteren aan het einde van de dag naar Haarlem ben gevaren. 

We kennen elkaar van de School voor de Journalistiek. Ik was toen nog zo groen als gras en de jongste leerling. Noud had al de Pedagogische Academie gedaan, militaire dienst volbracht en reed rond in een auto!

In een tweede leven werden we in Utrecht weer herenigd. De dood van zijn lieve Anja, vorig jaar februari, bracht ons nog dichter bij elkaar. Zoveel herkenning maar vooral respect en bewondering hoe hij zijn grote verdriet draagt en verwerkt. Extra wrang dat hij nog steeds herstellende is van een ernstig fietsongeluk, de week voor zijn deelname aan de Alp d'HuZes. Belandde zelfs op de IC.

Maar er is meer waarom ik hem zo graag mag. Zijn humor doet mij altijd weer denken aan mijn levensvriend Clemens, zijn gastvrijheid is groots en hij spreekt nog altijd alsof hij in de Peel woont. Het versterkt zijn authenticiteit. Zonder te verblikken of te blozen kan hij bestuurders in de onderwijssector de waarheid vertellen of anderen in de maling nemen. Ooit heeft hij, verkleed als luitenant majoor, een groep jongeren in Nagele in grote verwarring achtergelaten met een lezing over niet bestaande oorlogsmiddelen.