Arnold van Kesteren, een blik zegt al genoeg

Vrijdag 29 augustus 2015: Vandaag vele mooie connecties, maar ik kies zonder aarzeling voor Arnold van Kesteren. Meer dan veertig jaar ben ik bevriend met hem en zijn jongere broer Harry. Met Arnold beleef ik de meeste lol. Zijn lach werkt aanstekelijk en hij is nooit een spat veranderd. Zelfs op de golfbaan rookt hij nog een shaggie. Hij schaamt zich er voor, maar dit gedrag typeert hem juist.

Arnold is de tegenhanger van een innovator. Hij verandert liefst niets en nooit. In zijn leven raakte hij ooit een keer zijn baan kwijt na een reorganisatie. Die onzekerheid was vreselijk voor hem.

Hij is nu weer heel gelukkig met zijn nieuwe baan en de tijd die hij overhoudt om golf te spelen. Tot op hoge leeftijd was Arnold een zeer verdienstelijke voetballer bij VV Hillegom. Een hernia dwong hem eerst tot vissen en sinds enkele jaren tot golf.

We hebben nu de stille afspraak dat we minimaal een keer per jaar samen spelen. Daarnaast is Arnold altijd present als je hem nodig hebt (geldt andersom ook).

Vandaag hadden we weer een golfafspraak, nu in Harderwijk. Ik bakte er weinig van, maar het positivisme van Arnold was weer aandoenlijk. Een op de vier ballen raakte ik goed, maar daar stond Arnold direct uitgebreid bij stil. En als het weer even niet lukte, dan monterde hij mij op met de woorden: ,,Maar de zon schijnt en je verkeert in goed gezelschap.’’

Ik bezorgde hem een vette grijs op zijn gezicht met de woorden: ,,Zeker als jij niets zegt.’’ Vriendschap hoef je niet te verwoorden. Een blik zegt vaak al genoeg.