Eric Vloeimans laat vriendschap vloeien

Vrijdag 15 april: Mijn levensopdracht om vriendschap te vieren leidt ook tot meer verdieping en nog hechtere verbintenissen. Alexander Schmets is daarnaast een vriend uit Oud-Zuilen die ook investeert in onze vriendschap ondanks mijn nakende en definitieve verhuizing naar Deventer.

Alexander is niet alleen een toegewijd kersenplukker en houthakker, maar ook associate professor, tegendraads, origineel en zeer bourgondisch. Hij heeft mij geprobeerd in te wijden in de klanken van Eric Vloeimans, die jazz verpakt in een eigen Vloeimans genre. De eerste keer werd ik vooral onrustig van die muziek. En dat gold ook voor Marie-Françoise. Het affiche dat Eric vanavond in ‘ons' Theater Bouwkunde in Deventer zou optreden, was direct aanleiding vier kaartjes te kopen en Eric tot ons te laten doordringen. Zodat we de vriendschap met Alexander en Robijn beter zouden kunnen begrijpen. Een diepte-investering in vriendschap dus.

Het kleinste, intiemste en bouwvallige theater dat ik ken, zat afgeladen met fans. Ik denk na vanavond te begrijpen waarom Alexander fan van Eric is. Zelden iemand zijn trompet zo goed zien beheersen als Eric. Met zijn nummer Fun in the sun sta ik de komende zon dagen op, want dat kan de dag niet meer stuk.

Eric is ook een onnavolgbare storyteller. Je luistert ademloos en weet na afloop niet meer waarom hij dit vertelde, maar het klonk prachtig. Typisch Alexander, vind ik.

Marie-Françoise en ik prezen ons gelukkig dat we deze investering hebben gedaan. We hebben genoten. Na afloop vertelde Alexander dat hij Eric zeker twintig keer heeft zien optreden. Er zat vanavond te veel mandolinegehalte in zijn ensemble. Hij vond het een van de minste optredens. Robijn knikte instemmend.

Onze vriendschap moet (MAG) verder rijpen dus. Mooi vooruitzicht!