The tree across the road

Dw i wedi gweithio yn yr un lle (mwy neu lai) ers pymtheg mlynedd.  Ond dydy e ddim yr un lle, wrth gwrs.  Mae'r golau yn wahanol, mae'r tywydd yn wahanol.  Mae'r darn o dir rhyfedd yn gyferbyn fy swydd. Dydy e ddim fel parc, gydag enw. Mae'n fwy fel tir wastraff rhwng y Brifysgol a maes parcio'r Amgueddfa.  Rhai o foreau mae'n edrych yn dywyll a chyfriniol yn y glaw.  Rhai o foreau mae'n cael ei oleuo gan yr heulwen.  Dw i'n edrych ymlaen at ei gweld bob bore.  Mae coeden gam ger y lle,. Dw i'n hoffi'r troadau yn  ei boncyff, gyda'r golau yn y dail ar y coed yn du ôl iddi.

I've worked in the same place (more or less) for fifteen years. But it is not the same place, of course. The light is different, the weather is different. There is a strange piece of land opposite my office. It is not like a park, with a name. It's more like waste ground between the University and the Museum car park. Some mornings it looks dark and mysterious in the rain. Some mornings it is illuminated by the sun. I look forward to seeing it each morning. There is a crooked tree near the place. I like the bends in its trunk, with the light in the leaves on the trees behind it.