Kees Bregman, echte mannenkapper!

Woensdag 22 juni: Vandaag heeft Kees Bregman (68, maar dat geloof je niet) mij herenigd via Facebook. Grote dank, want als ik goed ben geland in mijn nieuwe leven in Deventer dan ga ik hem gauw uitnodigen of opzoeken in Amsterdam.
 
Kees is de meest vrij denkende, levende, grappige en ondeugende geest die ik ben tegen gekomen in het betaald voetbal. In 1971 heb ik hem zien debuteren bij Haarlem bij welke club ik in die tijd al een seizoenkaart had. Hij speelde samen met de legendarische wijle Gerrie de Goede en mijn favoriete speler Dries Boszhard. Allemaal Amsterdammers, maar Kees stak er bovenuit door zijn flair die soms neigde naar arrogantie. Maar dat was hij allerminst!!
Maar ik vond het wel heel vervelend dat hij na een jaar al naar FC Den Haag vertrok, waar hij wel het salaris kon krijgen dat hij  zichzelf waard vond. En ook tussen de goed gebekte Hagenezen hield Kees zich met groot gemak staande. Haarlem verloor daarmee een schutter van formaat.
 
Later in de Bundesliga vierde Kees grote successen als de Nederlandse Beckenbauer van MSV Duisburg. Zelfs het Nederlands elftal gloorde in de verte voor hem. Als journalist van het Algemeen Dagblad zocht ik hem enkele keren op. Kees runde ook een grote sportschool, maar genoot op den duur te veel van zijn roem en vrijheid die hij kreeg van zijn eerste vrouw. Maar ook in de zwartste dagen van zijn leven hielden we (schriftelijk) contact. Want Kees is een ‘moordvent’.
 
Zonder een rooie cent, maar met dezelfde onafhankelijke levensinstelling pakte hij in zijn geboortestad aan de Bos en Lommerweg zijn oude beroep van kapper weer op. Ruud Krol, Johan Neeskens, maar ook Wilfred Genee zaten bij hem op de stoel om geknipt en geëntertaind te worden. Ruim tien jaar geleden kreeg ik een uitnodiging voor een bruiloft van Kees en Monique (geloof ik). Op de foto was niet te zien wie zij waren en de achternaam was evenmin vermeld. Locatie:  grand café Brinkmann in Haarlem. Volgens de receptie was er geen bruiloft, maar na doorvragen bleek een goede vriend van de eigenaar (Kees Bregman dus) de grote zaal afgehuurd te hebben. En dat werd dus een fantastische blind date en feest! Maar na die avond had ik er al een hard hoofd in of het tweede huwelijk lang stand zou houden. Kees vond zelfs mijn toenmalige vriendin ook heel leuk….
 
Het contact verwaterde en de relatie van Kees liep op de klippen. Het leven biedt genoeg herkansingen en daar gaan we nu gebruik van maken!
 
Op internet kwam ik trouwens een prachtig stukje tegen hoe Kees zichzelf in de markt zet als kapper. Als mannenkapper. Kees knipt ‘mannen, geen heren’. Dit zijn bij voorkeur mannen met een voorliefde voor voetbal, die van (mooie) vrouwen houden. Mannen die voor zichzelf kunnen zorgen door middel van een baan waar zij trots op zijn. Mannen die van honden houden, niet van katten. Mannen die bier drinken. Mannen die koffie drinken, geen thee. Mannen die onafhankelijk zijn, die zich niet teveel van hun vrouw aantrekken. Mannen die stoer zijn. Mannen met eergevoel.
 
En daarmee breekt Kees het algemene beeld van kappers. ,,Om vrouwen te knippen, moet je wel homo zijn. Ik word daar teveel door afgeleid.’’ Zo lees ik in het prachtige stuk van Annemarie Proost op de site van buurtwinkels.amsterdammuseum