Mynd ar goll mewn lleoedd arbennig

Mynd ar goll mewn lleoedd arbennig ~ Getting lost in special places

(Bartsham)

————— ————— ————— ————— ————— ————— —————

Mae'n wir, siŵr o fod, dweud bod ymhobman yn Bhutan yn arbennig. Dydych chi ddim yn gallu mynd unrhywle sydd ddim yn cael stori am ymarferwyr yn y gorffennol. Mae'n hynod ac ysbrydoledig.

Heddiw, cerddon ni i Dub Chu Gemba, lle arbennig i Yeshe Tsogyal. Ar hyd y ffordd gwnaethon ni fwyta aeron a ffrwythau eraill o’r llwyni a choed.  Roedden nhw'n blasus iawn.  Roedd Déwang a fi yn prysur dynnu ffotograffau a pan edrychon ni i fyny roedd pawb arall wedi diflannu.  Cerddon ni i lawr y trac yn gyflym iawn.  Roedd y tywydd yn boeth ac roedden ni'n boeth hefyd. 
n boeth hefyd. 

Yn y pen draw gwnaethon ni sylweddoli bod rhaid bod ein cydweithwyr araf wedi gadael y llwybr a dringo'r bryn. Gwnaethon ni droi yn ôl, ond doedden ni ddim yn gwybod ble i edrych.  Mae Bhutan yn teimlo fel gwlad ddiogel, felly doeddwn ni ddim yn poeni.  Gwnaethon ni gwybod y ffordd yn ôl i'r Lhakhang.  Yn ffodus daeth tywyswr i lawr i ddod o hyd i ni a chawson ni ein haduno gyda'n ffrindiau.

Mae yna ffynnon sanctaidd a lhakhang bach yn Dub Chu Gemba. Yfedwn ni'r dŵr ac eisteddon ni yn y lhakhang. Mae'n anodd mynegi'r teimlad o le, lle rydych chi'n gallu ffeindio rhywbeth sanctaidd unrhywle. Ar un ystyr, mae pobman yn gysegredig, ac mae Bhutan yn eich atgoffa o hyn.

Ar y ffordd i lawr aethon ni ymweld â Ngakpa sy'n byw gerllaw. Fel arfer roedd e'n fwyaf croesawgar, ac roedd e'n dda cael cyfle sgwrsio gyda fe. Roedd e'n ymddangos yn falch iawn ei fod wedi cwrdd â ni, ac roedden ni'n falch roedden ni'n falch ein bod wedi cwrdd ag ef

Roedd hwn ein diwrnod olaf yn Bartsham. Lle arbennig.

————— ————— ————— ————— ————— ————— —————

It is probably true to say that everywhere in Bhutan is special. You can't go anywhere that doesn't have a story about practitioners in the past. It's remarkable and inspiring.

Today we walked to Dub Chu Gemba, a special place for Yeshe Tsogyal. Along the way we ate berries and other fruits from the shrubs and trees. They were delicious. Déwang and I were busy taking photographs and when we looked up everyone else disappeared. We walked down the track very quickly. The weather was hot and we were hot too.

Eventually we realized that our slow colleagues must have left the path and climbed the hill. We turned back, but didn't know where to look. Bhutan feels like a safe country, so we didn't worry. We knew the way back to the Lhakhang. Luckily a guide came down to find us and we were reunited with our friends.

There is a holy well and a small lhakhang at Dub Chu Gemba. We drank the water and sat in the lhakhang. It's hard to express the feeling of a place, where you can find something sacred anywhere. In one sense, everywhere is sacred, and Bhutan reminds you of this.

On the way down we visited Ngakpa who lives nearby. As is usual, he was most welcoming, and it was good to have a chance to chat with him. He seemed delighted that he had met us, and we were glad we had met him

This was our last day in Bartsham. A special place.