I anfeidredd a thu hwnt

I anfeidredd a thu hwnt ~ To infinity and beyond


Ar ôl i mi wedi bod yn sâl am ychydig o ddiwrnodau, rydw i'n arfer dechrau teimlo'n well.  Rydw i'n hoffi mynd am dro, neu fynd am seiclo, i brofi fy mod i'n gallu mynd yn ôl i'r gwaith ac yn gwneud diwrnod llawn o waith.  Cerddais i i lawr y stryd heddiw i bostio parsel - rydw i'n anfon fy ffôn i fod yn ei drwsio. Roedd e'n gyfle i gerdded yn araf ac yn sylwi'r mwsogl ar y waliau a phrydferthwch y coed noeth.  Rydw i'n cofio'r amser - cyn 'Blip' - pan fyddwn i'n jyst gweld 'coeden' a byth yn edrych mewn gwirionedd.  Ar ôl 'Blip', dechreuais i edrych ar goed, ac yn gweld ffurf anfeidredd yn eu canghennau. Paradocs yw coed.  Mae'r ffurf yn glir ac yn rheolaidd, ond pan dych chi'n archwilio'r canghennau maen nhw'n cynnwys brigau ar hap.  Dw i'n ffeindio fe diddorol iawn.  Wel, digon o athronyddu. Yn ôl i'r gwaith yfory.


After I had been ill for a few days, I usually start feeling better. I like to go for a walk, or go for a ride, to prove that I can go back to work and do a full day's work. I walked down the street today to post a parcel - I'm send my phone to be repaired. It was an opportunity to walk slowly and notice the moss on the walls and the beauty of the naked trees. I remember the time - before 'Blip' - when I just see a 'tree' and never really look. After 'Blip', I began to look at trees and see the form of infinity in their branches. Trees ara a paradox. The form is clear and regular, but when you examine the branches they are made up of twigs at random. I find this fascinating. Well, enough philosophy. Back to work tomorrow.